Siema! Kończy się lato, ale nie ma tego złego! STOPROCENT uszczęśliwiło nas mega ciekawą kolekcją jesień-zima, która sprawiła, że koniec wakacji nie był taki straszny! Ekipa ze Szczecina dostarcza nam świetny lookbook pełen - jak sami mówią - wszelkich przejawów zajebistości. Obok znanych i popularnych wzorów jak camo z czerwonymi wstawkami, którym w zeszłym sezonie zachwyciliście się tak samo jak my, pojawiły się piękne rip-offy Stussy i Fila, a wszystko w sezonowej odsłonie chłodnych szarości, granatów i róży z mocnymi akcentami czerwieni. Fajnie prezentują się też opcje dla miłośników minimalu, czerni i camo. Obok klasycznych krojów takich jak joggery, pojawiają się bardziej awangardowe wzory z przełamującymi całość detalami. W tym sezonie jak nigdy wcześniej rozwinięta została kolekcja damska, w której możecie znaleźć zarówno klasyczne wzory, do których przyzwyczaiło już was Stopro, ale też typowo dziewczęce wzory. Jakość jak zawsze nie zawodzi - wszystko na 100%. Całość kolekcji znajdziecie oczywiście na unhuman. Jednak zanim zaczniecie oglądać fotki, zerknijcie jeszcze na krótką zajawkę wideo. ESSA!!!
Częstotliwość tego cyklu jest dość ruchoma, a to ze względu na natłok pracy, jaki każdego dnia załatwiacie Szulasowi na Długiej. Na szczęście ten typek jest na tyle solidnym gościem, że potrafi usiąść a chacie i napisać kilka zdań na temat nowości muzycznych na świecie i w kraju gdzie "zimno i pada i zimo i pada, a waluta to polski złoty". Tyle słowem wstępu, lecimy!!!
Tyler The Creator – Scum Fuck Flower Boy
Urodzony w Los Angeles raper wraca z płytą długogrającą po dwóch latach od wydania Cherry Bomb. Być może to najlepsze LP tego niegrzecznego lirycznie ancymona. Od samego początku jest dobrze: Foreword rozbudza apetyt, a później mamy duuużo więcej dobrych numerów: See You Again, Who Dat Boy z gościnką A$AP Rocky’ego… i tu ciekawostka: podobno miał w tym kawałku nawinąć też Schoolboy Q, sam Tyler miał zrobić bit niby specjalnie pod niego. Koniec końców Creator pocisnął Q na Twitterze od grubych kłamliwych świń. Nie wiadomo tylko czy było to serio czy jedynie objawiło się tak jego specyficzne poczucie humoru. Wróćmy do albumu bo jeszcze sporo dobrego przed nami. Boredom, I Ain’t Got Time, November – to tylko niektóre sztosy na tym świetnym krążku. Badajcie uważnie bo jestem pewny, że będzie wysoko w rankingach za 2017 rok.
Jay – Z – 4:44
Król powrócił, ma się zdrów. Sean Carter wydał swój 13 album studyjny i pomimo, że nie jest to dzieło na miarę Blueprinta, Reasonable Doubt czy Black Albumu to jego fani nie powinni być zawiedzeni. Charakterystyczne flow, mocne linijki – Jay nadal to ma i nadal nagrywa bardzo dobre numery, w których rozlicza się z samym sobą ale także z szeroko ujętym show-bizem. Kill Jay-Z, The Story of O.J. (ten joint opanował moją głowę potężnie), 4:44, Family Feud, Bam (gościnnie Damian Marley), Moonlight – to taki szybki wybór najlepszych numerów. Nie ma tu raczej wielkich hitów, mam wrażenie, że to płyta dla ludzi, którzy słuchają Jaya od wielu lat. Tak czy inaczej, wypada sprawdzić kolejny album legendy z NY.
Smino – blkswn
Na tego ziomeczka pochodzącego z Saint Louis trafiłem kompletnie przypadkowo i jakże się z tego cieszę. Dawka przyjemnych bitów, momentami podśpiewywanego rapu - to jest coś, co działa na mnie kojąco, rozprężająco. Taka właśnie jest ta płyta, ciepła i melodyjna od początku do końca. Album otwiera świetne Amphetamine, zaraz później singlowa Anita, B Role, nieco dalej Lobby Kall, Netflix & Dusse czy np.: Ricky Millions. Chcesz się wyluzować? Koniecznie sięgnij po tę płytę.
Loyle Carner – Yesterday’s Gone
Zmieniamy nieco położenie geograficzne i mówimy - elo Londyn! Stamtąd właśnie pochodzi utalentowany, dwudziestodwuletni aktor i raper. Nie, to nie jest grime, raczej mamy tu do czynienia z ciepłymi, miłymi dla ucha produkcjami okraszonymi wrażliwymi, elokwentnymi tekstami (za NME). The Isle Of Arran, Ain’t Nothing Changed, Florence, Stars & Shards, No Worries, NO CD (jest moc!!!) – to są moi faworyci na tym wydawnictwie. Kolejny po Smino album przy którym można odpocząć i pomyśleć. Jeżeli dodatkowo masz słabość do brytyjskiego akcentu to wiesz po jaką płytkę sięgnąć tu i teraz.
Vince Staples – Big Fish Theory
I znów zmieniamy klimat, trochę go udziwnimy. Vince to kolejny reprezentant Kaliforni. Wydana przez Def Jam Recordings płyta Big Fish Theory nie od razu wpadła mi w ucho. Specyficzna, mocno powyginana warstwa muzyczna potrzebowała nieco czasu, żebym się do niej przekonał. Teraz już z dużą przyjemnością słucham tego wydawnictwa i zaczynam rozumieć dlaczego środowiska recenzenckie są takimi fanami twórczości Staplesa. Oryginalność, niepowtarzalność – tak, zdecydowanie te słowa dobrze opisują to co dzieje się na tym albumie. Wielbię singlowe Big Fish (gościnnie Juicy J), poza tym dobrze siedzą choćby: 745, Party People, BagPak czy kolejny singiel: Rain Come Down (gościnnie Ty Dolla Sign). Na tej niedługiej płycie (12 taracków, w tym jednym skit) Vince upchnął jeszcze Kendricka Lamara (Yeah Right) oraz A$AP Rocky’ego (Samo). Kolejna pozycja, która będzie biła się o laury za 2017 rok.
No i proszę! Prawdopodobnie tak samo jak Wy, my też czekaliśmy z niecierpliwością na kolejną kolekcję od ELADE. Kiedy pojawiła się u nas na magazynie, narobiła tyle dymu, że prace stanęły na kilka dobrych minut. Sprawdzone w poprzednich sezonach przełamanie klasycznej czerni kontrastującym pomarańczem wypadło niesamowicie. Kolekcja prezentuje się na tyle okazale, że ciężko wybrać produkty, na których na prawdę warto się skupić. Mamy tutaj solidne bombery, bluzy i teesy, ale nie zabrakło też uzupełnienia klasycznych jeansowych joggerów, które już na dobre zagościły już na polskich ulicach. Zaraz obok wspomnianych wcześniej produktów, pojawiły się też eleganckie czapy, które zaraz będziemy musieli domówić, bo praktycznie wszystkie wrzuciliśmy już na swoje głowy :) Nie przeciągając struny: foty poniżej, a całość kolekcji znajdziecie oczywiście na unhuman.pl. Pozdro!
Powoli zaczynają się do na zjeżdżać kolekcje jesienne, a co za tym idzie - pojawiają się też kolejne sesje fotograficzne. O takiej nie zapomnieli też fachowcy z SSG. Tym razem podróż w poszukiwaniu spotów nie była zbyt daleka (przypomnę tylko, że ostatnia zaprowadziła ich prosto do słonecznego Miami), ale czy ktoś uważa, że jest lepsze miejsce prezentujące kulturę uliczną w lepszy sposób niż Berlin? Poniżej wrzucamy kilka fotek, które jako pierwsze ujrzały światło dzienne. Jak zawsze nowości od Smoke Story SSG znajdziecie na unhuman.pl. Pozdro!
